Tez No	İndirme	Tez Künye	Durumu
625933		Oksitosinin gürültüye bağlı işitme kayıplarındaki koruyucu ve tedavi edici etkinliğinin araştırılması ve elektron mikroskopik inceleme (Deneysel çalışma) / Protective and therapeutic effects of oxytocin in acoustic trauma: systemic versus intratympanic administration in rats Yazar:EREN BOLDAZ Danışman: DR. ÖĞR. ÜYESİ HAKAN AVCI Yer Bilgisi: Sağlık Bilimleri Üniversitesi / Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi / Kulak Burun Boğaz Hastalıkları Ana Bilim Dalı Konu:Kulak Burun ve Boğaz = Otorhinolaryngology (Ear-Nose-Throat) Dizin:Mikroskopi-elektron = Microscopy-electron ; Oksitosin = Oxytocin ; Tedavi = Treatment ; İşitme = Hearing ; İşitme kaybı-gürültüye bağlı = Hearing loss-noise induced	Onaylandı Tıpta Uzmanlık Türkçe 2020 111 s.
Amaç Gürültüye bağlı işitme kaybı (GBİK) özellikle mesleki ve çevresel nedenlerden dolayı günümüzde daha çok karşımıza çıkan, önlenebilir işitme kayıplarının en sık nedenidir. Gürültüye bağlı olarak orta kulak ve iç kulakta direk mekanik hasar olabilmekle beraber artan reaktif metabolitler yüzünden kokleada hücresel hasar da meydana gelebilmektedir. Reaktif metabolitlerin kokleada yarattığı bu hasarın antioksidan ve antiinflamatuvar özelliği olan ajanlarla önlenebildiği birçok çalışma ile gösterilmiştir. Yaptığımız deneysel çalışmada oksitosin hormonunun bu özelliklerinden faydalanarak gürültüye bağlı işitme kayıplarındaki koruyucu ve tedavi edici etkinliğini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem Çalışmamız randomize kontrollü bir deney hayvanı çalışmasıdır. Çalışmaya dâhil edilen 28 adet wistar albino sıçan, her grupta 7 hayvan olacak şekilde 4 gruba ayrıldı. Sıçanların hepsine deney öncesinde Distorsiyon Ürünü Otoakustik Emisyon (DPOAE) ve İşitsel Beyinsapı Cevapları (ABR) ile işitme ölçümü yapıldı. Kulak yolunda debris, buşon, enfeksiyon olanlar, orta kulak patolojisi veya işitme kaybı olanlar çalışma dışı bırakıldı. 1.grup kontrol grubu olarak alındı ve bu gruptaki hayvanlara herhangi bir müdahale yapılmadı. 2.grup gürültü grubu olarak alındı ve bu gruptaki hayvanlara 120 dB şiddetinde 4 kHz frekansında gürültü her hayvana ayrı ayrı olacak şekilde 4 saat boyunca odyometri kabininde verildi. 3.grup gürültü + intraperitoneal (İP) oksitosin grubu olarak alındı ve bu gruptaki hayvanlara gürültü verilmeden 3 gün önce başlayıp gürültüden 5 gün sonraya kadar devam edecek şekilde günde 1mg/kg intraperitoneal oksitosin hormonu uygulandı. 4.grup gürültü + intratimpanik (İT) oksitosin grubu olarak alındı ve bu gruptaki hayvanlara gürültü verilmeden 3 gün önce başlayıp gürültüden 5 gün sonraya kadar devam edecek şekilde günde 0,1-0,3 ml olacak şekilde İT oksitosin hormonu uygulandı. 4 gruptaki her hayvana deney öncesinde ve gürültü verildikten 1, 7, 21 gün sonra DPOAE ve 8 kHz, 12kHz, 16 kHz ve 20 kHz frekanslarında ABR ölçümü yapıldı. 21.günde 4 gruptan rastgele olarak seçilen 3 hayvan ve her hayvanın 2 kulağı olmak üzere toplam 24 adet koklea diseke edildi ve Taramalı Elektron Mikroskobu (SEM) ile incelendi. Skorlama; iç ve dış tüy hücrelerin kaybı, hasarı, silya boylarının kısalması ve dejenerasyonu gözetilerek her koklea için ayrı ayrı yapıldı ve kaydedildi. Bulgular Gürültü grubundaki hayvanlar (2.grup) ile gürültüden 3 gün önce İP oksitosin (Grup 3) ve İT oksitosin (Grup 4) verilen hayvanlar arasında 1. gün testlerinde DPOAE'nun tüm frekanslarında ve ABR nin 12 kHz frekansı hariç tüm frekanslarında anlamlı bir fark izlenmemiştir (p>0,05). 7.gün ve 21.gün ölçümlerine bakıldığında; gürültü ile beraber oksitosininin İP (Grup 3) ve İT (Grup 4) yolla verildiği hayvanların ABR ve DPOAE test sonuçlarının, sadece gürültü (Grup 2) verilen hayvanların sonuçlarına göre anlamlı derecede düşük çıktığı izlenmiştir(p<0,05). İT ve İP oksiosin verilen grupları karşılaştırdığımızda ise; 7.gün sonuçları arasında anlamlı bir fark izlenmezken, 21.gün sonuçlarında grup 3'teki hayvanların işitme eşiklerinin, grup 4'teki hayvanlara göre istatiksel olarak anlamlı derecede düşük olduğu görülmüştür. Histopatolojik incelemede gürültü verilen gruplarda kontrol grubuna göre anlamlı derecede skor yükselmesi izlendi. Grup 3 ve 4'teki hayvanların skor ortalması grup 2'ye göre anlamlı derecede düşük izlenmiştir. Grup 4'teki hayvanların skor ortalaması da grup 3'teki hayvanlara göre anlamlı düşük izlenmiştir. xii Sonuç Çalışmamız sonucunda İP ve İT olarak verilen oksitosinin hem erken (7.gün) hem de geç (21.gün) dönemde laboratuvar sıçanlarında akustik travmadan kaynaklanan iç kulak hasarını iyileştirici etkisi olduğunu ama koruyucu etkisi olmadığı görülmüştür. İT yolla verilen oksitosinin geç dönemde İP yolla verilen oksitosine göre daha iyi bir iyileşme sağladığı görülmüştür. Grup içi karşılaştırmalarda ise gürültüye maruz kalan tüm gruplar için iyileşmenin en belirgin olduğu zamanın erken dönem olduğu görülmüştür. Ayrıca İT yolla tedavi alan grubun iyileşmesinin ön testten fark olmayacak kadar iyi olduğu izlenmiştir. Anahtar kelimeler: Akustik travma, Gürültüye bağlı işitme kaybı, Oksitosin
Noise induced hearing loss (NIHL) is the most common cause of preventable hearing loss, especially for occupational and environmental reasons. Although there may be mechanical damage in the middle ear and inner ear due to the noise, cellular damage occurs in the cochlea due to increased reactive metabolites in the inner ear. It has been shown in many studies that this damage caused by reactive metabolites can be prevented by antioxidant and antiinflammatory agents. In this animal experimental study, we aimed to investigate the protective and therapeutic efficacy of oxytocin hormone in NİHL. Material and Method Our study is a randomized controlled animal study. 28 wistar albino rats were divided in to 4 groups with 7 animals in each group. All of the rats were measured by Distortion Products Otoacoustic Emissions (DPOAE) and Auditory Brainstem Response (ABR) before the study. Animals which have debris, earwax, infection, tympanic membrane or middle ear pathology and hearing loss were excluded from the study. The first group was the control group and no administration was made to the animals in this group. The second group was noise group and the animals in this group exposed to 120 dB, 4 kHz narrow band noise for 4 hours. Group 3 was noise with intraperitoneal (IP) oxytocin group and 1 mg / kg IP oxytocin hormone was administered to the animals in this group starting from 3 days before the noise and continued until 5 days after the noise. The fourth group was noise with intratympanic (IT) oxytocin group and the animals were administered IToxytocin hormone 0.1-0.3 ml daily starting from 3 days before the noise and continuing until 5 days after the noise. DPOAE and ABR measurements on 8 kHz, 12 kHz, 16 kHz and 20 kHz frequency were performed each animal in the 4 groups before the study and 1, 7, 21 days after the noise. On day 21, a total of 24 cochlea were dissected and examined by Scanning Electron Microscopy (SEM). Damage oninner and outer hair cells, shortening and degeneration of cilia were performed and scored each cochlea. Results On day 1, there was no statistically significant difference in ABR and DPOAE thresholds, between the animals in the noise group (group 2) and the animals where oxytocin was given given IP (group 3) and IT (group 4) 3 days before the noise (p> 0,05). On the 7th and 21st day ABR and DPOAE test measurements of the animals which given oxytocin IP (group 3) and IT (group 4) were significantly lower than the animals which only exposed noise (group 2) (p<0.05). If we compare IT and IP treatment groups; while no significant difference was observed between the 7th day results, the hearing thresholds of the animals in group 3 were significantly lower than the animals in group 4 in the 21st day results. Histopathological examination showed a significant increase in the scores in the noise groups compared to the control group. The mean score of animals in group 3 and group 4 was significantly lower than in group 2. The mean score of the animals in group 4 was also significantly lower than the animals in group 3. Conclusion As a result of our study, in both early (7th day) and late (21th day) period, oxytocin which is given given IP and IT, had a therapeutic effect on laboratory rats exposed to acoustic trauma, but oxytocin have no protective effect. Also IT oxytocin showed a better recovery than IP oxytocinin the late (21th day) period. In group comparisons showed that early recovery was most prominent for all groups exposed to noise. In addition, the recovery of the IT-treated group was so good that there was no difference with the control group thresholds. Keywords: Acoustic trauma, Noise-induced Hearing loss, Oxytocin