|
İnternet teknolojilerinin gelişmesiyle ortaya çıkan sosyal medya olgusu, tek yönlü bilgi paylaşımından çift yönlü ve eş zamanlı bilgi paylaşımına geçilmesine olanak sağlamıştır. Bu yapısıyla halkla ilişkiler açısından önemli bir iletişim kanalı olma özelliğini taşıyan sosyal medya, çeşitli kurum ve kuruluşların yanı sıra siyasi örgütlerin de ilgisini çekmektedir.
Siyasal halkla ilişkiler çalışmalarında sosyal medyanın önemi ilk kez 2008 ABD Başkanlık seçimlerinde ortaya çıkmıştır. Bu süreçte Demokratik Parti adayı Barack Obama 16 farklı sosyal medya platformundan seçmenlerine ulaşmaya çalışmıştır. Bu dönem ABD de siyasal kampanyalarda sosyal medya çağının başlangıcı olarak kabul edilmiştir. 2008 ABD Başkanlık seçimlerinin ardından, 2010 yılında Birleşik Krallık ve Avusturalya da gerçekleşen genel seçimlere de partilerin ve adayların sosyal medya platformlarına yönelik ilgileri damga vurmuştur. Türkiye?de ise siyasal anlamda sosyal medya kullanımı ilk kez 2007 Yerel Seçimleri?nde Ak Parti tarafından açılan www.akparti.gen.tr forum sitesiyle ve adayların Facebook ve Twitter da kendileri için oluşturdukları hesaplarla ortaya çıkmıştır. Ancak Türkiye?de siyasi partilerin halkla ilişkiler çalışmalarında sosyal medya kullanımına yönelik çalışmaların yeterli olmadığı söylenebilir.
Bu çalışma, Türkiye?deki siyasi partilerin halkla ilişkiler çalışmalarında sosyal medya kullanımını ve partilerin sosyal medya platformları üzerinden hedef kitleleri ile kurdukları iletişimin Gruning ve Hunt un dört halkla ilişkiler modelinden hangisi ile örtüştüğünü belirlemeyi amaçlamaktadır. Bu bağlamda Türkiye Büyük Millet Meclisi?nde yer alan partiler ile mecliste yer almayan partiler, sosyal medya kullanımları incelenerek kıyaslanmışlardır.
Toplam on dört siyasi parti üzerine gerçekleştirilen araştırma bulguları, mecliste yer almayan partilerin mecliste yer alan ana akım partilere oranla sosyal medya platformlarında daha az resmi hesaba sahip olduklarını; partilerin sosyal medya platformlarını parti ile ilgili haberleri ve gelişmeleri duyurmak amacıyla kullandıklarını; partilerin sosyal medya platformları üzerinden hedef kitleleri ile kurdukları iletişimin iki yönlü ama kurum lehine dengesiz olduğunu ve bu durumun Gruning ve Hunt un iki yönlü asimetrik halkla ilişkiler modeliyle örtüştüğünü; partilerin seçim dışı dönemlerde sosyal medya platformlarında daha sık paylaşımda bulunduklarını ortaya koymuştur.
Anahtar kelimeler: Sosyal Medya, Halkla İlişkiler, Siyasal İletişim, Siyasal Halkla İlişkiler
|
|
The social media which have emerged with the development of the internet technologies have led to a change from one-way information flow to two-way and simultaneous information flow. With this structure, the social media, which has the quality of an important communication channel for public relations, attracts the attention of political organizations as well as other various institutions.
The first time when the social media became important in political public relation campaigns was during the 2008 USA Presidential elections. During this time, the Democrat Party candidate Barack Obama tried to reach his electorate through 16 different social media platforms. This has been accepted as the beginning of social media era in political campaigns. Following this elections, the general elections in the UK and Germany in 2010, the political parties and candidates too have shown great interest in using the social media. In Turkey, using the social media for political aims started with a forum web site with www.akparti.gen.tr address created by AK Party during 2007 local elections and with Facebook and Twitter accounts that were opened by the candidates themselves. However, it can be said that the use of social media by the political parties in political campaigns are not efficient enough.
This study aims to look at the ways in which the political parties in Turkey are using the social media in their public relation activities and to determine which four public relation models of Gruning and Hunt are met by the communication established by the political parties with their target groups. In this context, the analysis compares the political parties which are in the parliament and by the political parties which are outside the parliament with regard to their use of social media.
The analysis, which has focused on fourteen political parties in total, demonstrates that the political parties outside the parliament have less social media accounts compared to the political parties in the parliament. Another finding is that political parties use social media mostly to announce the developments and news about themselves. Besides, the communication that they have with their target groups in social media platforms is two-way but imbalanced, which is similar to the two-way asymmetrical public relations model of Gruning and Hunt. Moreover, the findings also show that political parties share more in social media outside the election times.
Key words: Social Media, Public Relations, Political Communication, Political Public Relations |
