Tez No	İndirme	Tez Künye	Durumu
124301	Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.	Akson sayımı yöntemindeki ortalama motor ünite potansiyeli alanı ile ön boynuz hastalığı ve miyopatilerin ayırımı / Yazar:PEYMAN AMİNPOUR Danışman: PROF.DR. MUSTAFA ERTAŞ Yer Bilgisi: İstanbul Üniversitesi / Tıp Fakültesi / Nöroloji Ana Bilim Dalı Konu:Nöroloji = Neurology Dizin:	Onaylandı Tıpta Uzmanlık Türkçe 2003 45 s.
ÖZET GİRİŞ VE AMAÇ ön boynuz hastalıkları ve miyopati ayrımında invaziv bir yöntem olan iğne EMG incelemesi çok önemli bir yer tutar, iğne elektromiyografi ile kayıtlanan motor ünite potansiyellerinin (MÜP) amplitüd, alan ve süreleri ön boynuz hastalıklarında normalden büyük, miyopatilerde ise normalden küçüktür, ön boynuz hastalıklarının tanı ve özellikle takibinde faydalanılan diğer bir yöntem "Akson Sayımı" dır. Akson sayısının ön boynuz hastalıklarında düşük bulunması beklenir. Bununla birlikte noninvaziv bir yüzeyel kayıtlama yöntemi olan akson sayımı, kimi kez miyopatilerin ön boynuz hastalıklarından ayrımında yetersizdir. Bazı miyopati olgularında da akson sayısı düşük bulunmakta ve bu nedenle ön boynuz hastalığı - miyopati ayırımı yapılamamaktadır. Bu çalışmada, artan uyarı şiddetli akson sayımı yönteminde "ortalama yüzeyel motor ünite potansiyeli alanı" parametresi kullanılarak, ön boynuz hastalıklarının yanı sıra miyopatinin de normalden ayırt edilmesi amaçlanmıştır. YÖNTEM VE GEREÇLER Çalışmaya biseps kas gücü zayıflamış 42 hasta alındı ve bu hastalar iki grupta değerlendirildi. Birinci grupta (motor nöron hastalığı grubu) Amyotroflk Lateral Skleroz veya Spinal Müsküler Atrofi'li 22 hasta; ikinci grupta (miyopati grubu) Duchenne Müsküler Distrofi, Becker Müsküler Distrofı, Limb-girdle müsküler distrofi ve Fasyoskapulohümeral distrofi'li 20 hasta yer aldı. Yirmi sağlıklı kişinin katıldığı kontrol grubu (üçüncü grup), hasta gruplarındaki ne benzer yaş ve cins dağılımı olan normal bireylerden oluşturuldu. Hasta gruplarında kesin tanı, ALS hastalarında klinik ve elektrofizyolojik bulgular, SMA hastalarında genetik analiz, miyopati hastalarında ise genetik inceleme veya kas biyopsisi ile konulmuştu. Tüm hastalar ve normal kontroller Keypoint (Medtronic, Danimarka, versiyon 3.2) elektromiyografi aletinde incelemeye alındı. Modifiye McComas yöntemi uyarınca biseps kasında akson sayımı incelemesi yapıldı; Her bir olgu için M-yanıt alanı, akson sayısı ve ortalama adım alanı hesaplandı. Normal, miyopati ve ön boynuz gruplarının ortalama M yanıt alanları, akson sayıları ve ortalama adım alanları, t-testi, ANOVA ve Tukey testleri kullanılarak birbirleriyle karşılaştırıldı. 41SONUÇLAR Ortalama yaş ön boynuz grubunda yer alan 22 hastada (10 kadın, 12 erkek) 43.6 yıl (± 16.2 SD); miyopati grubundaki 20 hastada (9 kadın, 11 erkek) 22.8 yıl (± 12.7 SD); normal kontrol grubundaki 20 kişide (13 kadın, 7 erkek) 34.4 yıl (± 9.8 SD) idi. Ortalama hastalık süresi ön boynuz hastalarında 5.9 yıl (± 7.9 SD); miyopati grubunda 14.2 yıl (± 9.9 SD) idi. Ortalama BKAP alanı normal kontrol grubunda 135.4 mVms ± 49.8 (min-maks 27.1-217.6), ön boynuz hasta grubunda 68.8 mVms ± 45.6 SD (min-maks 9.4-170.6 mVms) ve miyopati grubunda 28.7 mVms ± 35.2 olarak (min-maks 1.5-141 mVms) bulundu. Ortalama biseps akson sayısı normal kontrol grubunda 72 ± 26 (min-maks 27- 119), ön boynuz hasta grubunda 17 ± 13 (min-maks 5-53) ve miyopati grubunda ise 34 ± 22 (min-maks 8-101) bulundu. Ortalama akson sayısı, ön boynuz ve miyopati hastalarında normal kontrol grubuna göre ve ön boynuz hastalarında miyopati grubundakilere göre anlamlı derecede düşüktü (sırayla p<0.05, p<0.05). Ortalama adım alanı ortalaması normal kontrollerde 2.4 mVms ± 0.7 SD (min- maks 1,4-4,7 mVms), ön boynuz hasta grubunda (5.4 mVms ±1.9 SD, min-maks 3,4- 9,9 mVms), miyopati grubunda ise (1 mVms ± 0.6 SD, min-maks 1-2,2 mVms) bulundu. Ortalama adım alanı, ön boynuz grubundaki hastalarda normallerden ve miyopati hastalarından anlamlı derecede yüksekti (p<0.05). Miyopati hastalarının ortalama adım alanı ise normal kontrol grubuna göre anlamlı derecede düşüktü (p<0.05). YORUM Bu çalışma ile zaaf gösteren kas gruplarında hesaplanacak ortalama adım alanı değerinin ön boynuz hastalıklarını miyopatilerden güvenilir bir şekilde ayırt ettirebileceği gösterilmiştir. Kullanılan yöntem nonivazif olup, kısa sürede kolaylıkla tatbik edilebilir. Bu nedenle, proksimal kas zaafı tespit edilen hastalarda, öncelikle ortalama adım alanının hesaplanması, sonraki invazif inceleme yöntemlerinin şekillendirilmesinde (genetik analiz, EMG ve kas biyopsisi gibi) bir ön basamak olarak kullanılabilir. 42