Tez No	İndirme	Tez Künye	Durumu
636599		1919-1950 arası dönemde Türkiye'de muhalefetin benzer siyasal argümanları / Between 1919-1950 period in Turkey's opposition political similar arguments Yazar:TAHİR ANIL GÜNGÖRDÜ Danışman: DR. ÖĞR. ÜYESİ LEVENT YILMAZ Yer Bilgisi: Dokuz Eylül Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı Konu:Kamu Yönetimi = Public Administration Dizin:Demokrat Parti = Democrat Party ; Muhalefet = Opposition ; Serbest Cumhuriyet Fırkası = Liberal Republican Party ; Siyasi hayat = Political life ; Siyasi muhalefet = Political opposition ; Siyasi tarih = Political history ; Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası = Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası ; Türk siyasi tarihi = Turkish political history ; İttihat ve Terakki = Union and Progress Society	Onaylandı Yüksek Lisans Türkçe 2020 241 s.
Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye Cumhuriyeti arasındaki süreklilik durumu iktidar ve muhalefetin ilişkilerinde de geçerli olmuştur. Osmanlı'nın modernleşmeye başladığı XVII. yy'ın geç dönemleriyle birlikte, modern bir bürokrasi ve modern siyasal ilişkiler doğmaya başlamıştır. Yeni Osmanlılardan Demokrat Parti'ye kesintisiz liberal bir muhalefet sürekliliği öne sürülebildiği gibi, özellikle Serbest Cumhuriyet Fırkası'nın bu yapılanmalardan ayrı tamamen güdümlü bir arka bahçe olduğu da iddia edilebilmektedir. Tüm bu muhalif hareketler arasında fikrî bir süreklilik olduğu ortaya konulmakta ve bu yapıların arkasında büyük oranda benzer isimler bulunmaktadır. Tanzimat Fermanı'ndan 1918 yılına kadar yaşanan olaylar, Osmanlı'nın son muhalefet hareketi olan Karakol Cemiyeti'ne aktarılmış, bu cemiyetin ilân ettiği Dokuz Umde isimli program ise, Türkiye Cumhuriyeti'nin erken dönemindeki muhalefetin yapı taşlarını meydana getirmiştir. Bu çalışma İttihat ve Terakki Cemiyeti'nin Türk siyasal hayatındaki iktidar-muhalefet ilişkilerine yaptığı etkiyi incelemektedir. İttihatçıların Millî Mücadele'ye katkıları, yetiştirmiş oldukları kadrolarla sağladıkları yararlar bağlamında çeşitli çalışmalarda vurgulanmış ancak düşünsel anlamda yaptıkları katkılar yalnızca Cumhuriyet Halk Partisi'nin yapısı içinde değerlendirilmiş, muhalefete katkısı göz ardı edilmiştir. Oysa ki, Karakol Cemiyeti'nden İkinci Grup'a, Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası'ndan Serbest Cumhuriyet Fırkası'na ve son olarak Demokrat Parti'ye kadar muhalefet çizgisi daima 1902 I. Jön Türk Kongresi'ndeki muhalefette kalmış olan Prens Sabahattin ekolünün liberal ve adem-i merkeziyetçi çizgisini takip etmiştir. Prens Sabahattin'in kendisi Ahrar ve Hürriyet ve İtilaf Fırkaları bünyesinde faaliyet göstermiş ancak fikirleri belirli nüanslar olmakla birlikte Karakol Cemiyeti ve ardılları tarafından üstlenilmiştir. Literatürde özellikle Karakol Cemiyeti'nin muhalefetteki rolü göz ardı edilmektedir. Anahtar Kelimeler: Muhalefet, İttihat ve Terakki Cemiyeti, Karakol Cemiyeti, İkinci Grup, Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası, Serbest Cumhuriyet Fırkası, Demokrat Parti.
The continuity between the Ottoman Empire and the Republic of Turkey, appears similarly in the relationship between the government and the opposition. By the late periods of the XVII. century when the Ottoman started to be modernized, a modern bureaucracy and modern political relations began to emerge. While a continuous liberal opposition continuity can be proposed to the Democratic Party from the New Ottomans, it can also be claimed that the Free Republican Party is a fully driven backyard apart from these structures. It is revealed that there is an intellectual continuity among all these opposing movements and mainly there are similar names behind these structures. The events happened between the "Imperial Edict of Reorganization" in 1838 and 1918 was transferred to the Karakol Society which was the last opposition movement of the Ottoman Empire. The programme named "Declaration of Nine Principles" declared by the Karakol Society, created the milestones of the opposition of the Republic of Turkey in its early period. This study examines the impact of the Committee of Union and Progress on the power-opposition relations in Turkish political life. The contributions of the Unionists to the National Movement were emphasized in various studies in the context of the benefits they provided with the staff they have trained, but their contributions in the intellectual sense were only evaluated within the structure of the Rebuplic Public Party and their contribution to the opposition was ignored. However, the line of opposition from the Karakol Society to the Second Group, from the Progressive Republican Party to the Free Republican Party, and finally till the Democratic Party has always followed the liberal and anti-centralist line of Prince Sabahattin school which engaged in opposition activities in the First Young Turk Congress in the 1902. Prince Sabahattin himself operated within the body of Ahrar and Freedom and Confession Parties, but his ideas were undertaken by the Karakol Society and his successors, although there were certain nuances. In the literature, especially the role of the Karakol Society in the opposition is neglected. Keywords: Opposition, Committee of Union and Progress, Karakol Society, Second Group, Progressive Republican Party, Free Republican Party, Democratic Party.