Fetal veya maternal herhangi bir nedene bağlı ortaya çıkan fetal distres
(FD), fetüse ait organ veya dokularda temelde hipoksiye dayalı birçok hasara
neden olabilmektedir. FD ile ilişkili fetal gastrik zedelenme üzerine olan
çalışmalar ise akut FD?in yine akut dönemdeki etkileri ile sınırlıdır. Ancak klinik
uygulamada karşımıza çıkan diğer bir tablo subakut dönemdeki FD olgularıdır ve
bu olgularda FD?in etkilerinin ne olduğunu ele alan bir çalışma daha önce
yapılmamıştır. Buna yönelik olarak, bu çalışmada akut FD'in subakut dönemde
fetüs midesi üzerine olan etkilerini hem fizyopatolojik hem de histopatolojik
olarak araştırmak amaçlanmıştır.
Bu çalışmada 11 adet gebe Yeni Zelanda beyaz tavşanı kullanıldı ve
tavşanlar iki gruba ayrıldı. Tavşanların her bir bikornuat uterusundaki bir fetüs
çalışmaya alındı. Grup 1 (kontrol, n=5) tavşanlara 25. gestasyonel günde
laparotomi yapıldı. İnfrarenal aorta klempe edilebilecek şekilde disseke edildi
ancak klemp uygulanmadı. Grup 2 (distres, n=6) tavşanlara yine 25. gestasyonel
günde laparotomi yapıldı ve infrarenal aorta klempe edilerek FD uygulandı.
Sonra her iki gruba 30. gestasyonel günde, fetüs mide örneklerini elde etmek için
histerotomi yapıldı. Tüm fetüslerin, gastrik asit sekresyonunu ölçmek için mide
sıvı örnekleri alındı. Ayrıca gastrik PGE2 düzeyini ölçmek ve histopatolojik
çalışma yapmak üzere fetal mide dokuları çıkartıldı. Her iki grupta, toplam 10?ar fetüsten veriler elde edildi. Kontrol
grubundaki fetüslerin ortalama gastrik asit düzeyleri 5,4?2,1 ?Eq/saat, distres
grubunda 10,5?3,2 ?Eq/saat idi (p<0,001). Ortalama PGE2 düzeyleri kontrol
grubunda 18,1?3,2 ?g/g-yaş ağırlık, distres grubunda 13,7?2,7 ?g/g-yaş ağırlık
olarak bulundu (p<0,01). Histopatolojik incelemede ise distres grubunda mitoz
sayısının, ülseratif ve eroziv alanların kontrollere göre daha fazla olduğu görüldü.
Bu çalışma, akut FD?in fetüs midesi üzerine olan zararlı etkilerinin
subakut dönem için de geçerli olduğunu göstermiştir.
|