Tez No	İndirme	Tez Künye	Durumu
484694		Akdeniz üniversitesi Tıp Fakülesi'nde yapılan pankreas nakilli olguların değerlendirilmesi / Evaluation of pancreatic transplantation cases performed at Akdeniz University Medical Faculty Yazar:ABDÜLKADİR BOZBAY Danışman: PROF. DR. HASAN ALİ ALTUNBAŞ Yer Bilgisi: Akdeniz Üniversitesi / Tıp Fakültesi / İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı / İç Hastalıkları Bilim Dalı Konu:Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları = Endocrinology and Metabolic Diseases Dizin:Böbrek nakli = Kidney transplantation ; Diabetes mellitus = Diabetes mellitus ; Diabetes mellitus-tip 1 = Diabetes mellitus-type 1 ; Langerhans adacıkları transplantasyonu = Islets of langerhans transplantation ; Pankreas = Pancreas ; Pankreas nakli = Pancreas transplantation	Onaylandı Tıpta Uzmanlık Türkçe 2017 71 s.
Diyabet, böbrek yetmezliğinin en sık nedenidir. Tip 1 diyabetli ve son dönem böbrek yetmezliği olan hastalarda diyaliz ve insülin tedavileri hızlı ölüme yol açan klinik bir tabloyu önlerken, uzun dönem komplikasyonları önlemede yetersiz kalmaktadır. Pankreas transplantasyonu, tip 1 diyabetes mellitusun insülinden bağımsız normoglisemik durumda seyredebilmesi için mümkün olan tek tedavidir. Bu çalışmaya, Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'nde Şubat 2003 ve Mayıs 2016 tarihleri arasında pankreas nakli yapılan 77 olgu dahil edilmiştir. Tüm hasta dosyaları retrospektif olarak taranmıştır. Greft ve hasta sağ kalım oranları tekli ve çok değişkenli olarak Kaplan-Meier method ile analiz edilmiştir. Tüm veriler SPSS 19.0 (IBM Electronics, ABD) programı aracılığı ile yapılmıştır. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p<0.05 olarak kabul edilmiştir. Tüm hastaların 50'sine (% 64.92) PAK, 26'sına (% 33.8) SPK ve 1'ine (% 1.3) PTA uygulanmıştır. Hastaların 55'i erkek, 22'si ise kadındır. Alıcıların ve donörlerin medyan (min-maks) yaşları sırasıyla 33 (22-50) ve 25 (12-52) olarak bulunmuştur. Tüm hastaların ortalama (SD) diyabet süreleri 21.1 (5.6) yıldır. Hastaların ekzokrin drenajlarına bakıldığında, 18'ine mesane, 59'una ise enterik drenaj yapılmıştır. SPK grubunda 12 hastada, PAK grubunda ise 29 hastada akut pankreas rejeksiyonu görülmüştür (p=0.34). Buna ek olarak, 19 greft kronik rejeksiyon nedeniyle kaybedilmiştir. Tüm hastaların takip süresi medyanı 149.96 ± 5.23 ay olarak bulunmuştur. Hastaların ve pankreas greftlerinin 1. ve 5. yıl sağkalım oranlarına bakıldığında, SPK için sırasıyla % 100, % 95 ve % 81, % 55; PAK için ise %100, % 98 ve % 62, % 46 olarak bulunmuştur. Hasta sağkalım oranları karşılaştırıldığında, SPK grubunun PAK'a oranla daha yüksek olduğu bulunmuş ancak istatistiksel olarak anlamlı saptanmamıştır (p=0.246). Diğer taraftan, greft sağkalımları karşılaştırıldığında SPK'nin PAK'tan istatistiksel olarak anlamlı yüksekliğe sahip olduğu görülmüştür (p=0.020). Sonuç olarak, pankreas tansplantasyonu, tip 1 diyabetes mellitus ve böbrek yetmezliği hastaları için hızla büyüyen altın standart bir tedavi haline gelmiştir. Pankreas transplantasyonu, diyabetli hastalar için yaşam kalitesini artırmakta ve daha uzun sağ kalım süreleri sağlamaktadır. Ancak, ülkemizde pankreas transplantasyonu sayıları giderek azalmaktadır. Bu konuya gereken önem verilmeli ve endokrinolog ile cerrahlar konuyla ilgili olarak teşvik edilmelidir.
Diabetes is the most common cause of renal failure. Although dialysis and insulin therapies prevent the short term death, these therapies are inadequate for long term complications in patients with Type 1 diabetes and end stage renal failure. Pancreas transplantation is the only treatment for type I diabetes mellitus that can induce an insulin-independent normoglycemic state. A total of 77 patients who had pancreas transplantation in Akdeniz University Faculty of Medicine Department between February 2003 and May 2016 were included in the study. Patients files were analysed retrospectively. We computed graft and patient survival rates according to the Kaplan-Meier method and used uni- and multivariate analyses.All data evaluated with SPSS ver.19 programme. P < 0.05 was considered statistically significant. Of all the cases, 50 (64.9.2%) were in the PAK group, 26 (33.8%) in the SPK group, and 1 (1.3 %) were in the PTA group. There were 55 males and 22 females in the all group. Median (min–max) recipient and donor ages in the groups were 33 (22-50), 25 (12-52) years, respectively. Mean (SD) duration of diabetes was 21.1 (5.6) years in all patients. The exocrine drainage was done as bladder exocrine drainage in 18 and as enteric exocrine drainage in 59 patients. Acute pan-creatic rejection was observed in 12 patients in the SPK group and 29 patients in the PAK group (p=0.34). In addition, nineteen pancreas graft were lost due to chronic rejection. The median follow-up duration for all patients was 149.96 ± 5.23 months. At the end of the 1-year and 5-year fol¬low-up, the patient and pancreas survival rates in the SPK group were 100 %, 95 % and 81 %, 55 % respectively, and the corresponding values in the PAK group were 100 %, 98 % and 62%, 46 %. Patient survival rates were higher in SPK when compared with PAK patients, but not statistically significant (p=0.246). On the other hand, graft survival rates were higher in SPK when compared with PAK patients, and statistically significant (p=0.020). In conclusion, pancreatic transplantation is growing and has quickly become the gold standard of care for patients with type 1 diabetes mellitus and renal failure. Pancreas transplantation offers a better quality of life and longer survival for patients with diabetes mellitus. However, the number of transplants in our country is gradually decreasing. This issue should be given importance, endocrinologist and surgeons should be encouraged.