Tez No	İndirme	Tez Künye	Durumu
791971		Farklı makromantar ekstraktları kullanılarak yeşil sentez yöntemiyle CuO nanoparçacık üretilmesi ve nanogübre olarak kullanım olanaklarının araştırılması / Production of CuO nanoparticle by the green synthesis method using different mushroom extracts and investigation of usage possibilities as nanofertilizer Yazar:SERDAR ER Danışman: DOÇ. DR. FUAT BOZOK ; DOÇ. DR. YUSUF ZALAOĞLU Yer Bilgisi: Osmaniye Korkut Ata Üniversitesi / Fen Bilimleri Enstitüsü / Biyoloji Ana Bilim Dalı Konu:Biyoloji = Biology Dizin:	Onaylandı Yüksek Lisans Türkçe 2022 50 s.
Bu tez çalışması kapsamında, Osmaniye ilinden toplanan Rhizopogon roseolus ve Coprinus comatus makromantarlarının özütleri kullanılarak yeşil sentez yöntemiyle CuO nanopartikülleri elde edilmiştir. Elde edilen CuO nanopartiküllerin ayrı ayrı 400, 600 ve 800 oC'de kalsine edilerek üretilen nanopartiküllerin farklı konsantrasyonları hazırlanarak (0, 62,5, 125, 250 ve 500 ppm) in vitro nanogübre olarak kullanım olanakları çeşitli bitki Lepidium sativum (tere), Raphanus sativus (turp) ve Zea mays (mısır) tohumlarının büyüme ve gelişimleri üzerine etkileri araştırılmıştır. Her iki makromantarın özütü ayrı ayrı kullanılarak yeşil sentez yöntemiyle elde edilen CuO nanopartiküllerin genel olarak düşük konsantrasyonlarda (62,5 ve 125 ppm) test edilen her üç bitkinin büyüme ve gelişiminde daha etkili olduğu tespit edilmiştir.
Within the scope of this thesis, CuO nanoparticles were obtained by green synthesis method by using the extracts of Rhizopogon roseolus and Coprinus comatus macrofungi collected from Osmaniye province. The effects on growth and development of Lepidium sativum (cress), Raphanus sativus (radish), and Zea mays (corn) seeds of CuO nanoparticles as in vitro nanofertilizer by preparing different concentrations (0, 62.5, 125, 250, and 500 ppm) and produced as calcined at 400, 600, and 800 oC separately, were investigated. CuO nanoparticles obtained by the green synthesis method using the extracts of both macrofungi separately were generally found to be more effective in the growth of all tested species at low levels (62.5 and 125 ppm).