Tez No İndirme Tez Künye Durumu
637134
Kalça kırığı olan 65 yaş üstü hastalarda osteosarkopeninin irdelenmesi / Examination of osteosarcopenia in patients over 65 years old with hip fracture
Yazar:ŞÜHEDA ÇAKMAK
Danışman: PROF. DR. SEMA BASAT
Yer Bilgisi: Sağlık Bilimleri Üniversitesi / İstanbul Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi / İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
Konu:İç Hastalıkları = Internal diseases
Dizin:Kalça = Hip ; Kalça eklemi = Hip joint ; Kalça kırıkları = Hip fractures ; Kas distrofileri = Muscular dystrophies ; Osteoporoz = Osteoporosis ; Yaşlılar = Aged
Onaylandı
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
118 s.
AMAÇ: Yapılan çalışmalarda tüm dünyada yaşlı nüfusun hızla artmasıyla yaşlı nüfusta, osteopeni / osteoporoz ve sarkopeninin kombinasyonu ile düşme ve kırık riski ve hastaneye yatış gereksinimi arasında ilişki olabileceği gösterilmiştir. Bununla birlikte, osteosarkopenik (OS) hastaların klinik, biyokimyasal ve fonksiyonel özellikleri tam olarak bilinmemektedir. Bizim bu çalışmadaki amacımız düşme öyküsü ve kalça kırığı olan 65 yaş üzeri hastalarda osteosarkopeni fenotipini ortaya koymaktır. GEREÇ ve YÖNTEM: Bu çalışmaya hastanemizin Ortopedi Kliniği'nde kalça kırığı nedeniyle yatan 65 yaş ve üstü toplam 76 hasta dahil edildi. Tüm hastalara nutrisyon değerlendirilmesi için Mini Nutritional Assessment (MNA) skorunun kısa formu, fiziksel performansının belirlenmesi için SARC-F skalası, kırılganlık değerlendirmeleri için FRAİL skalası, düşme korkusunun değerlendirilmesi için SAFFE skorlaması uygulandı. Çalışmaya alınan hastalarda ayrıca laboratuvar parametreleri olarak parathormon, kalsiyum, fosfor, tiroid stimüle edici hormon, kreatinin, albumin, 25-hidroksivitamin D değerleri bakıldı. İstatistiksel analizler için SPSS (IBM Statistical Package for Social Sciences) for Windows 25.0 programı kullanıldı. BULGULAR: Elli dokuzu kadın (%77,6), on yedisi erkek (%22,4) olmak üzere toplam 76 hasta değerlendirildi. Olguların yaş ortalaması 81±6,75 yıl olarak saptandı. Erkeklerde OS sıklığı daha yüksek saptandı. Osteosarkopeni hasta grubunda aLM indeksi ve el sıkma gücü daha düşük saptandı (p<0,05). Ortalama kilo, total yağ kütlesi, yağ kütlesi indeksi ve üst kol çevresinin en düşük olduğu grup osteosarkopeni grubu idi (p<0,05). SONUÇ: Son yıllarda popülaritesi giderek artan osteosarkopeni ile ilgili çalışmaların sayısı artmakta olsa da literatürde osteosarkopeninin kalça kırığı ile ilişkisini direk olarak inceleyen çalışma oldukça az sayıdadır. Kırık durumunda çoğu kez akla gelmeyen osteosarkopeni basit egzersizlerle ve diyetle önlenebilir bir durum olması nedeniyle önemlidir. Biz de bu çalışmada kalça kırığı olan hastalarda osteosarkopeni sıklığının yüksek olduğunu saptadık. Anahtar Kelimeler: Osteosarkopeni, kalça kırığı
Introduction and Aim: Studies have shown that there may be a relationship between the rapid increase of the elderly population worldwide and the combination of osteopenia / osteoporosis and sarcopenia, the risk of falls and fractures, and the need for hospitalization. However, the clinical, biochemical and functional features of osteosarcopenic (OS) patients are not fully understood. Our aim in this study is to reveal the phenotype of osteosarcopenia in patients over 65 years of age with a fall history and hip fracture. Material and Methods: In this study, a total of 76 patients aged 65 and over who were hospitalized due to hip fracture in the Orthopedic Clinic of our hospital were included. All patients received a short form of the Mini Nutritional Assessment (MNA) score for nutritional assessment, the SARC-F scale for determining their physical performance, the FRAIL scale for fragility assessments, and the SAFFE scoring for the assessment of fear of falling. Parathormone, calcium, phosphorus, thyroid stimulating hormone, creatinine, albumin, 25-hydroxyvitamin D values were also evaluated as laboratory parameters. SPSS (IBM Statistical Package for Social Sciences) for Windows 25.0 program was used for statistical analysis. Results: A total of 76 patients, fifty-nine women (77.6%) and seventeen men (22.4%), were evaluated. The mean age of the patients was 81 ± 6.75 years. We found the frequency of OS higher in men. The OS patient group had lower aLM index and shaking power (p <0.05). The group with the lowest weight, total fat mass, fat mass index and upper arm circumference was determined as the osteosarcopenia group (p <0.05). Conclusion: Although the number of studies on osteosarcopenia, which has been gaining popularity in recent years, has been increasing, there are very few studies in the literature that directly investigate the relationship between osteosarcopenia and hip fracture. Osteosarcopenia, which often does not come to mind in case of a fracture, is important because it is a preventable situation with simple exercises and diet. In this study, we found that the frequency of osteosarcopenia was high in patients with hip fractures. Key words: Osteosarcopenia, hip fracture