Tez No	İndirme	Tez Künye	Durumu
340642		Acil servise peptik ülser veya gastrite bağlı dispepsi nedeniyle başvuran hastalarda intravenöz ranitidin ve pantoprazolün karşılaştırılması: Randomize çift kör klinik çalışma / The comparison of intravenous pantoprazole and ranitidine in the patients who admitted to emergency department with dyspepsia depending peptic ulcer or gastritis: Randomized, double blinded, clinical trial Yazar:ENGİN ŞENAY Danışman: DOÇ. DR. CENKER EKEN Yer Bilgisi: Akdeniz Üniversitesi / Tıp Fakültesi / Acil Tıp Ana Bilim Dalı Konu:İlk ve Acil Yardım = Emergency and First Aid Dizin:Acil servis-hastane = Emergency service-hospital ; Antiülser ajanlar = Anti-ulcer agents ; Dispepsi = Dyspepsia ; Ranitidin = Ranitidine	Onaylandı Tıpta Uzmanlık Türkçe 2013 36 s.
Dispepsi acil servis başvurularının önemli bir kısmını oluşturmaktadır ve acil servis yönetiminde önemli hasta gruplarından birisidir. Acil serviste dispepsi semptomunun giderilmesi konusunda tıbbî literatürde ancak birkaç çalışma bulunmaktadır. Ancak literatürde acil serviste dispepsi şikâyetinin giderilmesinde proton pompa inhibitörlerini ve H2 reseptör blokörlerinin etkinliğini karşılaştıran bir çalışma mevcut değildir. Biz bu çalışmada, acil serviste dispepsi semptomlarının giderilmesinde PPI ve H2 reseptör blokörlerinin etkinliklerini karşılaştırmayı amaçladık. Bu prospektif randomize kontrollü çift kör klinik çalışma Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Servisi?nde Ekim 2012 - Ocak 2013 tarihleri arasında yapıldı. Çalışma grupları 50 mg ranitidin (Ulcuran®) 100 cc serum fizyolojiğe, 40 mg pantaprozol da (Pantpas®) 100 ml serum fizyolojiğe konularak 2-4 dakikada gidecek şekilde intravenöz yoldan hızlı infüzyon şeklinde verildi. Ağrının şiddeti 100 mm?lik VAS (0=hiç ağrı yok; 100 mm=en ciddi ağrı) ile ölçüldü. Ölçümler uygulama öncesi (0. dakika), 30 ve 60. dakikalarda yapıldı. Hastalar daha önceki VAS skorlarına kördüler. Çalışma sonunda bulantı, kusma alerjik reaksiyon gibi yan etkiler kaydedildi. Çalışma için toplam 72 uygun hasta saptandı. Hastalardan 2 tanesi GAS skoru 20 mm?nin altında olduğun için çalışmadan dışlandı. Dört hasta da dispepsi dışında tanı aldığı için çalışmadan dışlandı. Otuz üç hasta pantoprazol ve 33 hasta da ranitidin grubunda çalışmaya alındıktan sonra, çalışma sonunda her iki grupta 33?er hasta istatistiksel analize dâhil edildi. Çalışmadaki ortalama yaş 36.6±15 idi ve hastaların %39.4 (n=26)?sı erkekti. Pantoprazol grubunda ağrıdaki azalma 30.dakikada 27.6±28 (%95 GA: 18-37) iken ranitidin grubunda 28.3±23 (%95 GA: 20-37)?idi. Altmışıncı dakikada ise pantoprazol grubunda 39.6±39 (26-53) ve ranitidin grubunda 42.3±25 (33-51) olarak saptandı. Pantoprazol grubunda 13 hasta (%39.4) ve ranitidin grubundaki 8 hasta (%24.2) çalışma sonunda ek ilaç ihtiyacı duydu (p=0.186).Pantoprazol grubundaki 9 hasta (%30) ve ranitidin grubundaki 12 hasta (%41.4) 24 saat sonraki takibinde ağrılarının tekrarladığını belirtti (p=0.361). Yirmi dört saat sonundaki takibinde pantoprazol grubunda 4 hasta (%13.3) ve ranitidin grubunda 5 hasta (%17.2)?nın tekrar tıbbi başvuru yapmış olup, iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Sonuç olarak; pantoprazol ve ranitidin acil servise dispepsi ile başvuran hastalarda 30 ve 60. dakikalarda ağrıyı etkin biçimde azaltmakta olup, birbirlerine üstünlükleri yoktur
Dyspepsia is a common reason for admissions to emergency department and it is more important patient group in the management of emergency department. There are a few studies in the medical literature researching treatment options for dyspepsia in emergency department. Furthermore there is no study compared the efficacy of proton pump inhibitors and H2 receptor blockers for treating dyspepsia in emergency department. We aimed to compare the efficacy of proton pump inhibitors and H2 receptor blockers for treating dyspepsia in the emergency department. This prospective, randomized, controlled double blinded study was conducted in the Akdeniz University Emergency Department between October 2012 ? January 2013. Study groups were as follows: 50 mg ranitidine (Ulcuran®) in 100 ml normal saline and 40 mg pantoprazole (Pantpas®) in 100 ml normal saline, given by intravenous rapid infusion in the 2-4 minutes. The intensity of the pain was measured by VAS (Visual Analogue Scale 0mm: no pain 100 mm: more serious pain). Measurements were performed before administering the study drugs, 30th minutes and 60th minutes after the administration. Patients were blinded with all measurements. At the end of the study every side effects- nause, vomiting, allergic reactions- was reported. A total of 72 patients were eligible for the study. Two of them were excluded from the study because the initial VAS scores were under 20-mm. Four of them were excluded from the statistical analysis because of being diagnosed as the other causes of epigastric pain despite being allocated to one of the study groups. Thirty three patients in pantoprazole group and 33 patients in ranitidine group were analyzed ultimately. The mean age of the study subjects was 36.6±15 and 39.4% (n=26) of them were male. Both groups reduced pain effectively at 30th (27.6±28 (18 to 37) vs 28.3±23 (20 to 37), respectively) and 60th minutes (39.6±39 (26 to 53) vs 42.3±25 (33 to 51), respectively). There were 13 (39.4%) patients in pantoprozole group and 8 patients (24.2%) in ranitidine group who required additional drug at the end of the study (p=0.186). Nine patients (30%) in pantoprozole group and 12 patients (41.4%) ranitidine group declared to repeat of the pain (p=0.361). There was also no difference between two groups (4 (13.3%) vs 5 (17.2%), respectively, p=0.676) seeking for medical aid at 24th hours. As a conclusion, pantoprazole and ranitidine are both effective in ceasing dyspeptic symptom in emergency department at 30th and 60th minutes but none of them are superior to each other