|
Bu gün ?kentsel dönüşüm? olarak anılan ve kentlerin sosyo-mekansal kuruluşunda köklü yeniden yapılandırmaları gündeme getiren faaliyetler gerek akademik gerekse güncel-politik tartışmalarda sıkça karşımıza çıkmaktadır. İstanbul da onlarca bölgesinde süren yenileme çalışmaları, gecekondu yıkımları ve bunlara eşlik eden dönüşüm ve yenileme projeleri ile neoliberal kent politikalarının en görünür olduğu kentsel alanlardandır. Kent siyasetinin zemininin yeniden tarif edildiği, kentsel mekanın neoliberal bir yönetim mantığı çerçevesinde düzenlenmeye çalışıldığı bu süreci gözler önüne sermek bu çalışmanın amaçlarından biridir. Çalışmada kentlerdeki neoliberal yeniden yapılanma kentsel aktörler arasındaki ilişki ağları içinden işleyen yeni bir yönetim mantığı olarak tarif edilmeye çalışılmıştır. Bu amaçla önce ?yönetim zihniyeti çalışmaları? olarak anılan literatürün temel kavramları açıklanmış, kentsel yeniden yapılanmayı bu kavramlarla düşünmenin açtığı imkanlar tartışılmıştır. Ardından neoliberalizm ve kent arasındaki ilişki ve bu ilişkinin somut göstergesi olan yeni kent politikaları ve kentsel dönüşüm uygulamaları incelenmiştir.Bu çalışmanın asıl hedefi ise ?Kentsel Yenileme Projesi? ile dönüşecek kent içi yoksulluk alanlarından biri olan Tarlabaşı'nda yeni kent siyasetinin nasıl ete kemiğe büründüğünü ortaya çıkarmaktır. Kentsel yenileme kapsamında fiziki ve sosyal dönüşümü planlanan bu alanda kentsel aktörlerin -hükümet, Beyoğlu belediyesi, projeyi üstlenen şirket, meslek odaları, yaşayanlar ve yerel örgütlenmeleri- sürece nasıl müdahil olduğu ya da ne tür mekanizmalarla bu alandan dışlandığı tartışılmıştır. Ayrıca ?çöküntü? bölgesi olarak işaretlenen ve yenileme alanı ilan edilen Tarlabaşı'nda sosyal ve mekansal dönüşümü mümkün kılan yasalar, idari pratikler ve söylemler incelenmiştir. Böylece neoliberal iktidarın Tarlabaşı Kentsel Yenileme projesi bağlamında hangi ilişkiler, teknikler ve zihniyetlerle çalıştığı ortaya konmaya çalışılmıştır.
|
|
Operations called ?urban transformation?, which are about the deep-rooted restructuring of the socio-spatial construction of the cities, are subjected to both academic and current political discussions. Istanbul is also one of the urban places, where neo-liberal urban policies are most apparently seen through renewal operations continuing at many districts, demolishment of slum houses and transformation and renewal projects continuing with them. This study targets to scrutinize this process, when the foundation of the urban politics are redefined and urban places are tried to be restructured within the extent of the neo-liberal governmentality. In the study neo-liberal restructuring of the cities is tried to be defined as a new governmentality that works through the relationship networks between urban actors. To this extent, fundamental concepts of the literature known as ?governmentality? is clarified and the opportunities arise by conceptualizing the urban restructuring through these concepts are discussed. Then, the relationship between neo-liberalism and the city, new urban policies and urban transformation processes concretely showing this relationship is analyzed.The main target of this study is trying to find out how the new urban policy is experienced in Tarlabaşı, one of the urban poverty areas to be transformed with ?Urban Renewal Project?. How urban actors ?government, Beyoğlu Municipality, company undertaking the project, trade associations, residents and local organizations- get involved in the process or through which mechanisms are they excluded from this area, physical and social transformation of which is planned within the extent of the urban renewal, is discussed. Besides, legislations, administrative procedures and discourses enabling social and spatial transformation in Tarlabaşı, which is declared as renewal area and marked as ?collapsed? area, is analyzed. Thus, it is tried to be understood through which relations, techniques and mentality the neo-liberal government works within the context of Tarlabaşı Urban Renewal Project. |
